ساختار خودروهای هیبریدی و الکتریکی با هم تفاوت بسیاری دارند . زیرا در طراحی انها دو هدف متفاوت وجود دارد . در باتریهای خودروهای الکتریکی هدف ، ذخیره انرژی برای مسافتی طولانی است , در صورتیکه در خودروهای هیبریدی به پشتوانه موتور احتراق داخلی نیاز به چنین باتری بزرگی نیست باتری‌ها وظیفه‌ی تأمین توان الکتریکی مورد نیاز خودروهای تمام برقی و هیبریدی را بر عهده دارند . باتری‌های موجود در خودروهای تمام برقی و هیبریدی ،  علاوه بر ایفای نقش منبع انرژی برای پیشرانه‌ی خودرو، همانند پمپ سوخت‌رسانی البته از نوع الکتریکی ایفای نقش دارند در خودروهای هیبریدی با توجه به اینکه توان مورد نیاز پیشرانه ، مشابه خودروهای تمام برقی است، لیکن باتری این نوع از خودروها ، ظرفیت ذخیره‌ی انرژی کمتری دارند. در خودرو‌های هیبریدی ، باتری هیبرید متشکل از چند سلول می باشد .  سلول‌های باتری براساس مدل، با تعدادی مشخص به صورت سری و یا موازی با هم بسته شده و پک باتری خودرو را می سازند. در سلول‌های باتری که بصورت سری متصل شده اند ، ولتاژ هر سلول به سلول دیگر افزوده می‌شود اما اگر سلول‌ها را بصورت موازی به یکدیگر متصل شوند ، با اضافه شدن عدد آمپر ساعت هر سلول به سلول دیگر، ظرفیت باتری افزایش می‌یابد. در خودروهای هیبریدی قابل شارژ، برای رسیدن به ولتاژ و ظرفیت مورد نیاز برای باتری خودرو، بیشتر از ترکیب موازی سلول‌ها استفاده می‌شود. به همین دلیل، هریک از  سلول های باتری‌ مورد استفاده در این گروه خودروها  به نحوی طراحی شده‌اند که بتوانند در هر لحظه توان قابل توجهی را آزاد کنند در حالیکه، سلول‌های مورد استفاده در باتری های خودروهای تمام برقی،  برای نگه‌داری طولانی مدت انرژی به منظور افزایش مسافت حرکتی خودرو ساخته می‌شوند. نسبت توان خروجی باتری به ظرفیت آن (وات به وات‌ساعت) مبنای تفاوت این باتری‌هاست. خودروهای تمام برقی، برخلاف خودروهای هیبریدی و خودروهای پلاگین هیبریدی که از ترکیب موتور الکتریکی و بنزینی در کنار هم بهره می‌برند، صرفاً از موتور الکتریکی جهت نیروی پیشرانه استفاده می‌کنند. مشکل این نوع از خودروها، وابستگی صددرصدی خودرو به باتری است که ظرفیت آن با سوخت‌های طبیعی قابل قیاس نمی‌باشد. در خودروهای تمام برقی، مسافت پیموده شده طی هر بار شارژ، کمتر از مسافتی است که خودرو موتور احتراق داخلی طی می‌کند